سرور به کامپیوتری متصل به اینترنت گفته می شود که حاوی یک یا چند وب سایت می باشد. سرورها برای آنکه بتوانند به شبکه جهانی وب متصل شوند و در نتیجه آن، سایت های خود را در معرض عموم قرار دهند، بایستی تنظیمات خاصی را پشت سر گذارند. اول از همه اینکه، یک سرور برای آنکه از سرورهای دیگر در شبکه جهانی وب متمایز شود، نیاز دارد تا نام مخصوص بخود داشته باشد، درست همانند دنیای واقعی که هر فردی توسط نام خود، از فرد دیگر قابل تشخص می باشد. به این خصیصه سرورها، اصطلاحا، nameserver گفته می شود.
کامپیوتر سرویس دهنده یا سرور، کامپیوتری است که همیشه در حالت آماده به کار و روشن است و آماده دریافت درخواست از کامپیوتری دیگر و پاسخ به آن در خواست می باشد و هدف از بکارگیری آن به اشتراک گذاشتن منابع سخت افزاری و نرم افزاری آن به Client ها می باشد؛ که به ساختار آن Client-Server می گویند. زمانی که این دسترسی تنها در محدوده یک شبکه داخلی باشد، به آن سرور تحت شبکه گفته می شود و به این معنا خواهد بود که تمامی کامپیوتر های موجود در این شبکه از این کامپیوتر فرمان می گیرند و نیازهای تحت شبکه خود را به کمک آن تامین می کنند و سرور نقش آن ها را در شبکه تعیین می نماید. حال اگر گستره این شبکه کمی بیشتر شود، و متشکل شود از تمام کامپیوتر هایی که از طریق اینترنت به هم وصل شده اند، گروه بسیار بزرگی از کامپیوتر های همیشه روشن و همیشه در دسترس از طریق اینترنت وجود خواهد داشت که به آن ها سرور های اینترنتی گفته می شود. این سرورها وظیفه دارند تا اطلاعاتی که در هر زمان از شبانه روز، بر روی پهنای اینترنت جستجو می شوند را در اختیار کاربران اینترنتی قرار دهند.
Server : کامپیوتری که سرویس به Client ها ارائه می دهد. (سرویس دهنده)
Client : کامپیوتری که از Server ها سرویس می گیرد. (سرویس گیرنده)
سیستم عامل سرور ها
لینوکس : تمامی توزیعات لینوکس مانند CentOS ، Fedora Core و Debian را شامل می شود .
ویندوز : تمامی ورژن های مختلف ویندوز مانند windows 7 , 8 , 10 و windows server را شامل می شود .
مجازی ساز : نرم افزارهای مجازی ساز مانند Vmware ESX و Hyper-V را شامل می شود.
انواع سرور سخت افزاری
سرورهای Tower :
دسته دوم سرورهای Tower هستند. این نوع سرورها از لحاظ ظاهر فیزیکی شباهت بسیاری به کیس های کامپیوتر معمولی دارند. معمولاً این نوع سرورها برای شبکه ها و دیتاسنترهای بزرگ استفاده نمی شوند و صرفاً برای شبکه هایی که نیاز به یک یا دو سرور فیزیکی دارند استفاده می شود. امکان استقرار این سرورها در رک با استفاده از کیت تبدیل نیز وجود دارد امّا مساله این است که یک سرور Tower در صورت نصب در رک حداقل 4 یونیت فضا اشغال می کند. سرورهای HPE Proliant ML350 و Dell PowerEdge T330 از نوع سرورهای Tower هستند
سرورهای قفسه ای (rackmount):
ماتتد سوییچ یا پچ پنل به داخل رک پیچ میشن.
این نوع سرورها تقریبا در هر شرکت یا هر اندازه ای قابل استفادن و در اندازه های مختلف (1u,2u,3u,4u,5u,6u,7u,8u) یافت میشن و اما منظور از یونیت(u) چی هستش؟
هر رک که سرورها، سوییچ، روتر و… داخلشون قرار میگیره دارای تعدادی واحد یا یونیت هستن که با استفاده از اعدادی که مثل خط کش از بالا تا پایین رک نوشته شده کاملا قابل تشخیصن:
پس وقتی گفته میشه سرور ۴ یونیت یعنی چهار واحد از فضای رک رو اشغال میکنه(هر مدل سرور برای وصل شدن به رک ریل مخصوص به خودشو داره و شیوه ی به طریقه که ریل دو طرف رک پیچ میشه و سرور به صورت کشویی وارد ریل میشه و با استفاده از دو زبانه ۹ که در دو طرف سرور قرار داره به ریل کاملا قفل میشه
مزایای سرورهای rackmount:
- سهولت دسترسی برای نصب یا تعویض تجهیزات
- افزایش جریان هوا
- مصرف برق پایین تر به علت استفاده بهینه از فضای موجود
- مصرف بهینه ی کایلهای متصل به سرور ها
در زیر دو مدل سرور rackmount رو مشاهده میکنید:
blade servers
سرورهای تیغه ای (blade servers) در شاسی های تیغه مانند قرار می گیرند. سپس شاسی ها روی یک قفسه استاندارد ۱۹ اینچی نصب میشن.
با توجه به سازنده تیغه، شاسی ها می تونن تعداد متفاوتی از سرورها و دستگاه های دیگه
مثل تیغه های ذخیره سازی و سوییچ های شبکه رو درون خودشون جا بدن.
تیغه ها بالاترین تراکم قفسه ها رو فراهم میکنن و با جا دادن دستگاههای متعدد که با یک صفحه پشتی مرتب به هم متصل شدن،
سیم کشی و مدیریت دستگاه ها رو راحت تر می کنن. همه این امکانات هزینه بره و این یعنی تیغه ها برای هر شرایطی مناسب نیستن.
به سازمان خودتون یا هرجای دیگه ای که قبلا کار کردید فکر کنید.
اصلا متوجه شدید که سرورها کجا قرار گرفته بودن؟
همه سازمان ها سرور دارن پس چرا شما اونها رو نمی بینید؟
ما متوجه شدیم وقتی تعداد کاربرهایی که به یک سرور دسترسی دارن افزایش داشته باشه،
قابل اطمینان بودن سرور اهمیت بیشتری پیدا می کنه. این ویژگی سرور معمولا به معنی قابلیت سرور برای در حال اجرا بودن و با شکست مواجه نشدنه.
یک راه برای تقویت کردن این ویژگی، قرار دادن سرور در یک محیط امن و دور از افراد با یک منبع تغذیه مناسب و تهویه کافیه.
به همین دلایله که سرورها در معرض دید شما نیستن.
انواع سرور نرم افزاری
common server roles
سرورهای مشترک رایج (common server roles) این موارد رو شامل میشن:
- file server برای ذخیره و به اشتراک گذاری فایل ها،
- صفحه های گسترده (spreadsheets)،
- فایلهای word، عکس ها، فایلهای mp3 و چیزهای دیگه استفاده میشه.
این نوع از داده ها به عنوان داده بدون ساختار (unstructured data) شناخته میشن.
اگر شما یک درایو شبکه ی به اشتراک گذاشته شده دارید که در محل کار ازش استفاده می کنید،
اون درایو احتمالا روی file server قرار گرفته.
الزامات خاصی برای عملکرد file server ها وجود نداره و
معمولا این سرورها کار پرینت رو هم انجام می دن یعنی مواردی که باید پرینت بشن رو به صورت کوتاه مدت نگه داری می کنن
و خروجی رو با پرینترهای شبکه هماهنگ می کنن. این دو عملکرد باعث میشن که از اصطلاح فایل و پرینت برای این سرورها استفاده کنیم.
Application server
Application server یک اصطلاح عمومی دیگه است که به ماشینی اطلاق میشه که اپلیکیشن های مختلفی رو می تونه اجرا کنه
مثل سیستم های مدیریت انبار، مدیریت مخاطبان یا سیستم های ورود سفارشات و می تونه برای عملکرد های خاص دیگه هم استفاده بشه.
Database server
Database server یک اپلیکیشن دیتابیس رو اجرا می کنه مثل Microsoft sequel یا Oracle یا دیتابیس های IBM.
نوع داده ای که در این سرور دخیره میشه با عنوان داده ساختاریافته (structured data) شناخته میشه
چون اون ها در جدول های از پیش تعیین شده اطلاعات قرار می گیرن. دیتابیس ها داده هارو ذخیره میکنن، بازیابی میکنن و اونهارو مدیریت می کنن.
Web server
Web server ها نقش متفاوتی ایفا می کنن و اون هم ارائه اطلاعات به کاربرانی که به وب سایت ها دسترسی دارن هست.
این فرآیند می تونه اینترنال یا اکسترنال باشه. وب سرورها باید بتونن هزاران کاربر رو مدیریت کنن.
بعضی از سرورها از نرم افزارهایی استفاده می کنن که زیرساخت هارو اجرا می کنه.
یک نمونه رایج، کنترل کننده دامین (domain controller) هست که یک جزء کلیدی در یک زیرساختِ بر پایه ی مایکروسافته.
این نمونه، کاربران، دستگاه ها و مجوزهایی که به کاربران اجازه تعامل میدن رو کنترل می کنه.
ورود به شبکه کاربر(user network login) یک نمونه از این فرآینده.
سرورهای اجرا شونده با ایمیل (Email servers):
این اپلیکیشن ها در پشت صحنه با نرم افزار ایمیل که روی رایانه شما در حال اجراست در ارتباط هستن.
ایمیل برای خیلی از سازمان ها حیاتی و مهم شده بنابراین این سرورها باید طبق نیاز سازمان ها مشخص بشن.
وقتی از اپلیکیشن ها استفاده میشه، یک سرور تنها برای هرکدوم معین میشه یا در بعضی موارد چند سرور برای یک اپلیکیشن تعیین میشه.
این اتفاق منجر به استفاده ناکارآمد از منابع سرور و نحوه استقرار پیچیده و گران قیمت شده.
مجازی سازی سرورها یک فناوریه که انقلابی در زیرساخت های سرورها به وجود آورده
و باعث شده یک سرور فیزیکی بتونه کارهای زیادی رو انجام بده.
دیدگاه‌ها 0
ارسال دیدگاه